wasze wieczne użalanie się

Czytam te wasze wpisy i widzę. 

Widzę ile macie problemów zarówno na poziomie sercowym jak i życiowym. 

Nie wiecie co zrobić, w którą stronę iść. Zadajecie pytania na które nie dostajecie wyczekiwanych odpowiedzi. 

Jednak życie to jest improwizacja, my jesteśmy wypchani przed publikę i musimy grać. Jeżeli nie będziemy grać to nie zyskamy sławy, pieniędzy, szacunku..

Jednak jak stwierdzimy, 'pier****' to, to skończymy pod kocem oglądając netflixa oglądając jak prawidziwi aktorzy wykonują powierzone im role. 

Za swój występ płacimy najwyższą cenę- swój czas. 

Wiele razy miałam z tyłu głowy, że nie powinnam czegoś robić a jednak popełniałam błędy aby mierzyć swoje czyny z linczem świata.

I będziecie pytać: Co zrobić, kiedy mu się podobam.. ale?- porozmawiaj z nim;

-Co mam zrobić kiedy...- na pewno nie zadawaj tego pytania na forum bo po pierwsze masz wlasny rozum a po drugie nikt za ciebie życia nie przeżyje. 

Musicie wiedzieć czego chcecie od życia ludzie. Myślicie, że szkoła, praca, inni was definiują. 

A definiuje was wasza głowa i postępowanie. Tracicie głowę i przestajecie próbować.

Pogrążacie się w smutku. 

Dobijacie swoimi męczeńskimi wywodami innych ludzi. 

Nie wierzę w moc uleczania umysłu terapiami, wierzę że sens jaki mamy zakorzeniony w sobie to potrafi zmienić. 

Jaki jest twój sens?

Dlaczego uginasz się po wpływem presji, zachowujesz się jak słaby aktor. Potem dzieje się tylko placebo i wierzysz w to, że jesteś słaby. 

Wyłącz emocje, totalne skupienie. 

To nie życie da ci sceneriusz do rąk, to ty go piszesz. 

Chyba nie chcesz aby twój aktor siedział w zapoconym podkoszulku, czytając bloga i podjadając chipsy wolną reką?

Czas przejrzeć na oczy. Zrób to dla siebie. 

Jesteś wartościowy ale jak nie robisz wartościowych rzeczy to nigdy się tak nie będziesz czuć.